Lange schaduwen
bedekken beschermend het land.
Trager en trager
wordt de natuur.
Slaperig dutten bomen in,
kaal en eerlijk
onbedekt.
Wonderlijke kleuren,
wonderijke geuren,
en de kastanjeknoppen
kleven alweer!

Joke

Wat is het stil in mijn wereld…
Ik wandel door de tuin
genietend van zilveren dauwdruppels
en zingende vogels.
Ik geef ze als dank snel wat eten
en verder gaat de tocht.
Er hangen al kastanjes aan de boom.
Duiven vliegen op vanuit hun slordige nest.
Volmaakte vrede en harmonie.
Maar plots zie ik een vlinder,
verward in een spinnenweb.
Voorzichtig maak ik haar los.
Vrolijk vliegt ze verder, niks aan de hand!
Jezelf en de ander loslaten.
Mooier kan het niet voor mij…

Joke

Wat is Leven eigenlijk?
Nog niemand die het weet.
Het grootste geheim dat er bestaat
en dat ik zo graag zou ontrafelen.
Maar zelfs de wetenschap zwijgt stil.
Dan kunnen we dus niet anders doen dan
met Levenskunst het Leven beLeven.

Joke

Soms lijkt het leven net een droom
en soms een droom het leven.
Dan lopen mijn gedachten vast
en begint gedachteloos de bron te stromen.
Dan weet ik plots de bedoeling van het leven,
maar ben onmachtig dit te delen
en val getroost in slaap.

Joke

Heb jij in de rivier wel eens een steen verlegd?
Ja net als Bram Vermeulen.
Het lijkt een onbegonnen werk
en nogal zinloos ook…
Maar vergis je niet,
want net zoals de wiekslag van een vlinder,
is het effect niet te beschrijven.
Wacht niet langer en probeer het eens!
Iedereen kan bergen verzetten,
maar begin gerust met een kiezeltje.

Joke Siepman

De spreeuwen vergaderen in de boom.
Het zijn er meer dan honderd.
Ze nemen allemaal het woord.
Niet eentje uitgezonderd.
Ze kunnen eigenlijk niet zingen,
maar “zingen” toch het hoogste lied.
Voor mij is dat een teken
dat elke tak geniet!

Joke

Heb je de tuin gezien?
Heb je de kamperfoelie geroken?
Heb je de kikkers zien zonnen?
en de kat geaaid?
Heb je de berenklauw gezien?
Wat vind je van de kastanje?
Wat hoor je allemaal?
De merel en de lijster?
Zie je de zon door de wolken?
en de zwaluwen in de lucht?
Nee?
Jammer…

De tragiek van ieder mensenleven
zie ik dagelijks verbeeld.
Alles is met elkaar verweven.
Iets wat mij echt nooit verveelt.
De zoektocht is een heilig moeten.
Ook al wil je dat soms niet.
En vaak met lood in beide voeten
loop je naar een ver verschiet.
Maar kijk! Ineens is er erkenning.
We worden weer zoals een kind
en met deze oer-herkenning
is het zeker dat je jezelf weer vindt!

Joke

Ik kan ontroerd zijn door een veertje
of iemand die een kaars aansteekt.
Ik word altijd ontroerd door vlinders
of de zon die door de wolken breekt.
Ik word ontroerd door kleine kinderen
die zichzelf nog kunnen zijn
en ik zou ze graag behoeden
voor alle angst en alle pijn…
Ik word ontroerd door elke glimlach
of door een vriendelijk gebaar
of soms gewoon omdat ik zijn mag
op dit moment en in dit jaar.

Joke

Vandaag laat ik iedereen passeren,
iedereen gaat me voorbij.
Het geeft me ruimte om te leren
en voel me daardoor extra blij.
Ik heb geen haast, dus laat maar gaan.
Het maakt me blijkbaar echt niets uit.
Ik ga dit keer geen wedstrijd aan.
Ik zing hardop, zelfs iets te luid…
Altijd wou ik de snelste zijn.
Kijk mij eens soepel in gaan halen.
Dit keer doet het me geen centje pijn
een ander de snelheid laten bepalen.
Ga me dus gerust voorbij,
of anders gaan we zij aan zij.